We wczesnych latach niektóre czepianie się, płacz i napady złości są normalne, gdy dziecko odłącza się od rodziców. Podczas gdy duża część lęku związanego z separacją z wiekiem zanika, niektóre małe dzieci będą nadal odczuwać lęk, gdy pójdą do przedszkola, do opieki nad dzieckiem lub innej formy opieki. Lęk ten może być niepokojący dla rodziców i stać się niepotrzebnym źródłem poczucia winy, co jeszcze bardziej podsyca lęk dziecka. Wiele dzieci, które doświadczają lęku separacyjnego, jest biologicznie predysponowanych do lęku, unikając nowych lub nowatorskich sytuacji. Oto kilka sposobów na wsparcie niespokojnego dziecka w momencie jego porzucenia:

Stać się praktykowanym w separacjach
Pomóż dziecku przyzwyczaić się do separacji, zostawiając je najpierw u opiekunów na krótki okres czasu i stopniowo wydłużając czas trwania separacji.

Przygotuj swoje dziecko do separacji
Zmęczone, głodne dzieci są zazwyczaj klingoczące, zdzirowate. Podobnie, spieszące się dzieci to często zestresowane dzieci. Jeśli dziecko nadal się ciebie czepia, gdy zostawiasz je w przedszkolu lub u opiekunów, sprawdź swoje domowe zwyczaje. Czy kładą się do łóżka wystarczająco wcześnie, aby zasnąć? Czy budzą się na czas, aby ukończyć poranne zajęcia bez pośpiechu? Czy dostaną energetyzujące śniadanie, takie jak kaszka lub jajko, które dostarczy im paliwa do wprawienia w odpowiedni nastrój? Czasami proste dostosowanie się do rutyny domowej może mieć duże znaczenie dla tego, jak dziecko reaguje na poranne wyjście od rodziców.

Opracowanie regularnego rytuału szybkiego pożegnania
Rytuały, jak rutyny, są zarówno uspokajające, jak i osobiste. Opracuj swój własny specjalny rytuał pożegnalny, który może być prosty, np. specjalna fala lub pocałunek. Alternatywnie, zabawny rytuał pożegnania, taki jak wysoka piątka, niska piątka, pompa pięści wybuchająca w wybuch ręki, może być czymś, co dziecko lubi. Jeden z tych rytuałów pożegnalnych można szybko opuścić, nie zatrzymując się i nie oglądając za siebie. Unikaj zostawiania większych rzeczy niż to, co jest.

Weźmiesz z nimi udział
Jeśli przedszkole lub ośrodek opieki nad dzieckiem pozwala na to, aby zachęcić dziecko do przyniesienia pocieszenia, takiego jak ulubiona miękka zabawka, część koca lub nawet coś, co im dałeś, np. zdjęcie lub zabawka. Zabranie ze sobą części ciała może zapewnić dodatkową warstwę bezpieczeństwa, gdy nie ma Cię w pobliżu.

Bądźcie pewni
Dzieci często biorą wskazówki od swoich rodziców, więc spokojne, uspokajające podejście może dać dziecku pewność, że wszystko będzie w porządku.

Zaangażuj nauczyciela lub opiekuna Twojego dziecka w przerwę w pracy.
Przedyskutujcie separację z nauczycielem przedszkolnym lub opiekunem i włączcie ich w proces przejścia. Przed pożegnaniem i szybkim wyjściem, gdy dziecko znajduje się pod opieką innej osoby dorosłej, umów się z drugim opiekunem, najlepiej zaangażuj się w jakieś działanie.

Kiedy lęk separacyjny nie jest normalny
Większość lęków związanych z separacją jest normalną częścią rozwoju Twojego dziecka. Niektóre dzieci doświadczają lęku separacyjnego, który wykracza poza normalny zakres, co może wymagać profesjonalnej interwencji. Trudno jest określić, czy lęk dziecka jest normalny, czy też można go uznać za zaburzenie, ponieważ wiele z tych zachowań jest takich samych. Należy rozważyć skorzystanie z profesjonalnej pomocy, jeśli wystąpią niektóre lub wszystkie z poniższych czynników:

• natężenie lęku jest poza normalnym zakresem dla ich wieku
• Twoje dziecko staje się wzburzone wspomnieniem o oddzieleniu od Ciebie
• wycofują się z normalnych zajęć w domu i w przedszkolu
• lęk separacyjny utrzymuje się regularnie przez cztery tygodnie lub dłużej

Lokalne przedszkole dziecka lub lekarz rodzinny są dobrymi miejscami do rozpoczęcia poszukiwania profesjonalnej pomocy w przypadku lęku związanego z separacją.